در کتاب آمده است: در نزد اساتید ساده دل نقاشی قهوه خانه ای، نقاشی یک سماع عاشقانه بر روی بوم و پرده نقاشی عرصه ای برای دست افشانی و پایکوبی است.با هر قلمی که با شور و وجد بر دل تابلو میزنند لحظه ای چند از خود خالی می شوند. نقاشی برای آنها استغاثه ای تضرع آمیز است که از روح بی تاب شان بر می خیزد و به شکل رنگ و طرح خودنمایی می کرد. نقاشی قهوه خانه ای تمرینی برای رهایی و گریز و پله پله اوج گرفتن است. در طرح طرح پرده رستم و سهراب می توان صدای روح هنرمند نقاش را که بر درب قلب خفته بیننده می کوبد را شنید.
